အပိုင္းအစ ( ၃ )
ငါတို ့ဟာ တစ္ေန ့မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ အျပင္မွ မျမင္ဖူးပဲ ေသဆံုးသြားၾကရမွာ။
ၿပီးေတာ့ ေလးဖက္ေလးလံ အလံု ပိတ္ဆို ့ထားတဲ့ ေနရာ အကန္ ့အသတ္ အက်ယ္အဝန္း
ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာက္ရမ္း လြတ္လပ္သူႀကီးဆိုၿပီး ဖင္က်ယ္ေနၾကတာ။
မင္းတို ့နဲ ့ငါ ( ငါတို ့) ဟာ ဒီ ကမာၻႀကီးကို
မေသမခ်င္း ထိုင္ဆဲေရးတိုင္းထြားေနၾကတာ
ေစာက္ဒုကၡလာေပးၾကတာ။ ငါတို ့ကို ေမြးထဲက တံဆိပ္တစ္ခုကပ္ၿပီးသား သစ္သားျပားေတြ အထပ္ထပ္ ႐ိုက္ၿပီး အေမွာင္ခ်ထားတဲ့
ေသတာၲႀကီး တစ္ခုထဲက မြဲျပာက်ေနတဲ့
အယူအဆေတြ အေတြးအေခၚေတြ ႐ိုက္ထည့္
ထားေပးၿပီးသား။ ငါတို ့က ေစာက္တလြဲလူသားေတြပဲ။ မင္းအသိဉာဏ္ေတြကို အားမကိုးနဲ ့ မင္းဦးေႏွာက္က အဆိပ္သင့္ဓာတ္ေငြ ့ေတြ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရႈရိႈက္ သိုမွီးထားၿပီးသား ။ သြား •• သန္ ့စင္လိုက္ဦး ။
သန္ ့စင္ထားလိုက္ဦး ။ ပကတိ အျဖဴ ကို
မင္းဘယ္ေတာ့မွ မရဘူးမဟုတ္လား ။
ပကတိ အျဖဴ ကို ငါတို ့ဘယ္ေတာ့မွမရဘူး။
ဘာလို ့လဲ ။ ငါတို ့က ပကတိ လူသားအစစ္ေတြ မဟုတ္လို ့။ ေနရာတစ္ခုက ပို ့ခ်ခံထားရတဲ့ အေတြးအေခၚ အေဆာက္အအံုထုႀကီး
တစ္ခု ကငါတို ့ကို ပံုရိပ္ေယာင္ေတြျဖစ္ေစတာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စစ္မွန္တယ္လို ့ထင္ေနတာ
အတၱဗဟိုျပဳ လည္ပတ္ေနတာ
သကၠရာဇ္ေတြ လည္ေနတာ အသံမထြက္ဘူး
ေခတ္တစ္ခုကေန ေနာက္ေခတ္တစ္ခုခ်ိန္းရင္
အသံက်ယ္က်ယ္ထြက္တယ္ ။
အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ လူအုပ္ႀကီးက
အေရွ ့က လူေတြကို ေစာက္႐ူးလို ့ဝိုင္းေအာ္
ၾကလိမ့္မယ္ ၿပီးရင္ သူတို ့ပဲ အဲ့ဒီေခတ္ႀကီးထဲကလူေတြနဲ ့ေရာေႏွာ အသားက်သြားလိမ့္မယ္။ သိပ္နားလည္ရခက္တဲ့ ဘာသာစကားေတြပဲ။ စကားလံုးေတြကို စာရြက္ေပၚမွာ ေရးတာနဲ ့တင္ ငရဲႀကီးၿပီတဲ့လား ။
သိပ္ေကာင္းပါရဲ ့ဗ်ာ ။ သိပ္ေကာင္းပါရဲ ့ ။
ငါသာ ၿဂိဳလ္သားဆို ေမးခြန္းေတြ ေပါေပါသီသီ
ထုတ္ခ်င္စရာ ။ ဟားခ်င္စရာ ။ ရြံစရာ ျပည့္ေနတဲ့ ေစာက္တလြဲလူ ့အသိုင္းအဝန္း ကမာၻႀကီး။
ၿပီးေတာ့ ေလးဖက္ေလးလံ အလံု ပိတ္ဆို ့ထားတဲ့ ေနရာ အကန္ ့အသတ္ အက်ယ္အဝန္း
ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေစာက္ရမ္း လြတ္လပ္သူႀကီးဆိုၿပီး ဖင္က်ယ္ေနၾကတာ။
မင္းတို ့နဲ ့ငါ ( ငါတို ့) ဟာ ဒီ ကမာၻႀကီးကို
မေသမခ်င္း ထိုင္ဆဲေရးတိုင္းထြားေနၾကတာ
ေစာက္ဒုကၡလာေပးၾကတာ။ ငါတို ့ကို ေမြးထဲက တံဆိပ္တစ္ခုကပ္ၿပီးသား သစ္သားျပားေတြ အထပ္ထပ္ ႐ိုက္ၿပီး အေမွာင္ခ်ထားတဲ့
ေသတာၲႀကီး တစ္ခုထဲက မြဲျပာက်ေနတဲ့
အယူအဆေတြ အေတြးအေခၚေတြ ႐ိုက္ထည့္
ထားေပးၿပီးသား။ ငါတို ့က ေစာက္တလြဲလူသားေတြပဲ။ မင္းအသိဉာဏ္ေတြကို အားမကိုးနဲ ့ မင္းဦးေႏွာက္က အဆိပ္သင့္ဓာတ္ေငြ ့ေတြ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရႈရိႈက္ သိုမွီးထားၿပီးသား ။ သြား •• သန္ ့စင္လိုက္ဦး ။
သန္ ့စင္ထားလိုက္ဦး ။ ပကတိ အျဖဴ ကို
မင္းဘယ္ေတာ့မွ မရဘူးမဟုတ္လား ။
ပကတိ အျဖဴ ကို ငါတို ့ဘယ္ေတာ့မွမရဘူး။
ဘာလို ့လဲ ။ ငါတို ့က ပကတိ လူသားအစစ္ေတြ မဟုတ္လို ့။ ေနရာတစ္ခုက ပို ့ခ်ခံထားရတဲ့ အေတြးအေခၚ အေဆာက္အအံုထုႀကီး
တစ္ခု ကငါတို ့ကို ပံုရိပ္ေယာင္ေတြျဖစ္ေစတာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စစ္မွန္တယ္လို ့ထင္ေနတာ
အတၱဗဟိုျပဳ လည္ပတ္ေနတာ
သကၠရာဇ္ေတြ လည္ေနတာ အသံမထြက္ဘူး
ေခတ္တစ္ခုကေန ေနာက္ေခတ္တစ္ခုခ်ိန္းရင္
အသံက်ယ္က်ယ္ထြက္တယ္ ။
အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ လူအုပ္ႀကီးက
အေရွ ့က လူေတြကို ေစာက္႐ူးလို ့ဝိုင္းေအာ္
ၾကလိမ့္မယ္ ၿပီးရင္ သူတို ့ပဲ အဲ့ဒီေခတ္ႀကီးထဲကလူေတြနဲ ့ေရာေႏွာ အသားက်သြားလိမ့္မယ္။ သိပ္နားလည္ရခက္တဲ့ ဘာသာစကားေတြပဲ။ စကားလံုးေတြကို စာရြက္ေပၚမွာ ေရးတာနဲ ့တင္ ငရဲႀကီးၿပီတဲ့လား ။
သိပ္ေကာင္းပါရဲ ့ဗ်ာ ။ သိပ္ေကာင္းပါရဲ ့ ။
ငါသာ ၿဂိဳလ္သားဆို ေမးခြန္းေတြ ေပါေပါသီသီ
ထုတ္ခ်င္စရာ ။ ဟားခ်င္စရာ ။ ရြံစရာ ျပည့္ေနတဲ့ ေစာက္တလြဲလူ ့အသိုင္းအဝန္း ကမာၻႀကီး။
#မိုင္း
၂၀၁၆ ဒီဇင္ဘာ
၂၀၁၆ ဒီဇင္ဘာ
No comments:
Post a Comment